Ինչու չենք կարող տեսնել ապացույցներ օտար կյանքի. - Chris Anderson
Tip: Highlight text to annotate itX
(Երաժշտություն)
Հսկայական տիեզերքում ինչ-որ մի տեղ
պիտի որ անթիվ այլ մոլորակներ լինեն, որոնց վրա կյանք կա,
բայց ինչո՞ւ մենք չենք տեսնում դրա ապացույցը:
Դե, սա 1950թ.-ին Էնրիկո Ֆերմիի հայտնի հարցադրումն է.
«Որտե՞ղ են բոլորը»:
Դավադրություն տեսաբանները պնդում են, որ չբացահայտված թռչող օբյեկտները (ՉԹՕ) միշտ այցելում են մեզ,
ու դրանց մասին զեկույցները թաքցվում են մեզանից,
բայց անկեղծ ասած, դա շատ համոզիչ չի հնչում:
Բայց հանելուկը մնում է:
Վերջին տարվա ընթացքում Կեպլերի տիեզերական աստղադիտարանը հայտնաբերել է, որ
միայն մեզ մոտիկ գտնվող աստղերն ունեն հարյուրավոր մոլորակներ,
և եթե դուք արտարկեք այդ տվյալները,
ստացվում է, որ մեկ ու կես տրիլիոն մոլորակ կա
միայն մեր գալակտիկայում:
Եթե 10,000-ից մեկն ունի
կյանքի համար բարենպաստ պայմաններ,
ստացվում է, որ կա 50 միլիոն այդպիսի մոլորակ,
հենց այստեղ` Ծիր Կաթին գալակտիկայում:
Հանելուկը հետևյալն է.
Մեր մոլորակը ձևավորվել է Մեծ պայթյունից միայն 9 միլիարդ տարի հետո:
Մեր գալակտիկայում անթիվ այլ մոլորակներ
պիտի որ ավելի վաղ ձևավորված լինեին և հնարավորություն ստեղծեին, որ այնտեղ կյանք առաջանա,
միլիարդավոր, կամ մի քանի միլիոնավոր տարիներ
ավելի վաղ քան Երկրի վրա:
Եթե դրանցից միայն մի քանիսն են գիտակից կյանք
և տեխնոլոգիաներ ստեղծել,
այդ տեխնոլոգիաները զարգացնելու համար
նրանք կունենային միլիոնավոր տարիներ:
Երկրի վրա
մենք տեսել ենք, թե որքան արագ
կարող է զարգանալ տեխնոլոգիան միայն 100 տարում:
Միլիոնավոր տարիների ընթացքում, գիտակից այլմոլորակային քաղաքակրթությունը
հեշտությամբ կարող էր տարածվել ողջ գալակտիկայով մեկ,
թերևս ստեղծելով էներգիայի հսկայական և տեսանելի կուտակումներ
կամ գաղութացված տիեզերանավերի նավատորմեր,
կամ արվեստի փառապանծ աշխատանքներ, որոնք զարդարում են գիշերային երկինքը:
Առնվազն, նրանք կարող էին բացահայտել իրենց ներկայությունը
գիտակցաբար կամ պատահական
այս կամ այն էլեկտրամագնիսական ազդանշանների միջոցով:
Եվ չնայած այդ ամենին, մենք չունենք դրա որևէ համոզիչ ապացույց:
Ինչո՞ւ:
Դե, շատ հնարավոր պատասխաններ կան,
դրանցից ոմանք` բավականին մռայլ:
Միգուցե մեկ, չափազանգ գիտակից քաղաքակրթություն
իսկապես գրավել է գալակտիկան,
և պարտադրել է խստագույն ռադիո լռություն,
որովհետև այն վախենում է պոտենցիալ մրցակցությունից:
Այն պարզապես պատրաստ է ոչնչացնել
յուրաքանչյուր բան, որ վտանգ է ներկայացնում:
Կամ միգուցե նրանք այնքան էլ գիտակից չեն,
կամ միգուցե գիտակցության էվոլյուցիան
որն ընդունակ է բարդ տեխնոլոգիա ստեղծել,
շատ ավելի հազվադեպ է, քան մենք կարծում ենք:
Չե՞ որ այն մեկ անգամ է պատահել Երկիր մոլորակի վրա, 4 միլիարդ տարում:
Միգուցե մենք շատ բախտավոր էինք:
Միգուցե մենք առաջին այսպիսի քաղաքակրթությունն ենք գալակտիկայում:
Կամ միգուցե քաղաքակրթությունն իր հետ միասին բերում է
իր իսկ ոչնչացման սաղմեր`
չկարողանալով վերահսկել իր իսկ ստեղծած տեխնոլոգիան:
Բայց կան նաև շատ հուսադրող պատասխաններ:
Նախ և առաջ, մենք շատ մեծ ջանք չենք թափում: Եվ մենք այդ ամենի վրա ծախսում ենք խղճահարույց գումար:
Մեր գալակտիկայում աստղերի միայն չնչին տոկոսն է,
որտեղ հետաքրքիր ազդանշաններ են որոնվել:
Եվ միգուցե մենք սխալ ուղղությամբ ենք նայում:
Միգուցե, մինչ քաղաքակրթությունը զարգանում է,
նրանք բացահայտում են հաղորդակցման տեխնոլոգիաներ,
որոնք շատ ավելի բարդ և օգտակար են քան էլեկտրամագնիսական ալիքները:
Միգուցե ամեն ինչ տեղի է ունենում
վերջերս բացահայտված առեղծվածային մութ մատերիայի
կամ մութ էներգիայի ներսում, որը կարծես թե կազմում է տիեզերքի մեծամասնությունը:
Կամ միգուցե մենք նայում ենք սխալ անկյունից::
Միգուցե գիտակից քաղաքակրթությունները հասկացել են,
որ կյանքը վերջին հաշվով կազմված է տեղեկատվության բարդ ձևանմուշներից,
որոնք փոխազդեցության մեջ են մտնում մեկի մյուսի հետ,
և որ այն կարող է ավելի արդյունավետ լինել փոքր մասշտաբով:
Այսպիսով, ինչպես Երկրի մեծ ու ծանր մագնիտոֆոնները
փոքրացել, դարձել են գեղեցիկ, փոքր iPod, միգուցե գիտակից կյանքը`
նվազեցնելու համար բնության վրա իր ազդեցությունը,
դարձել է միկրոսկոպիկ չափի,
այնպես որ, միգուցե Արեգակնային համակարգը լեփ լեցուն է այլմոլորակայիններով, իսկ մենք պարզապես չե՞նք նկատում:
Միգուցե մեր գլխում, մեր սեփական գաղափարներն այլմոլորակային կյանքի տեսակ են:
Լավ, դա մի քիչ խելառ միտք էր:
Այլմոլորակայինները ստիպեցին ինձ դա ասել:
Բայց հավես է, որ գաղափարները կարծես իրենք իրենց կյանքն ունենան,
և որ նրանք ավելի երկար կյանք ունեն քան իրենց արարիչները:
Միգուցե կենսաբանական կյանքը անցողիկ փուլ է:
Դե, հաջորդ 15 տարիների ընթացքում
մենք կարող ենք սկսել տեսնել սպեկտրոսկոպիկ տեղեկատվություն
մերձավոր մոլորակներից, ինչը ցույց կտա, թե որքան պատրաստ են նրանք կյանքին:
Իսկ մինչ այդ, SETI Արտերկրային Քաղաքակրթությունների որոնման ծրագիրը
այժմ հրապարակում է իր տվյալները,
այնպես որ միլիոնավոր քաղաքացի գիտնականներ, միգուցե դուք նույնպես,
կմիավորեք ուժերը հանուն որոնման:
Իսկ Երկիր մոլորակի վրա զրոյից կյանք ստեղծելու
փորձեր են արվում.
կյանք, որը շատ տարբեր կարող է լինել մեր իմացած ԴՆԹ-ից:
Այս ամենը կօգնի մեզ հասկանալ
արդյո՞ք տիեզերքը լեփ-լեցուն է կյանքով,
թե իրականում միայն մենք կանք:
Այս պատասխաններից յուրաքանչյուրն իր ձևով
ապշեցուցիչ է,
որովհետև նույնիսկ եթե մենք մենակ ենք,
այն փաստը, որ մենք մտածում և երազում, և անում ենք այս հարցադրումները
կարող է դառնալ տիեզերքի մասին ամենակարևոր փաստերից մեկը:
Ես ևս մեկ ուրախալի լուր ունեմ ձեզ համար:
Գիտելիքի և ըմբռնման որոնումը երբեք ձանձրալի չի դառնում:
Ընդհակառակը: Որքան շատ դուք գիտեք,
այդքան աշխարն ավելի զարմանահրաշ է թվում:
Խենթ հնարավորությունները, անպատասխան հարցերն են
որ մեզ առաջ են տանում: Ուստի հետաքրքրասեր եղեք:
